یاکوتسک (به زبان روسی: Яку́тск، به زبان یاکوتی: Дьокуускай، تلفظ: دوکوسکای) شهری است در شرق سیبری و مرکز جمهوری یاقوتستان روسیه است. این شهر که از بندرهای مهم رود لنا است ۲۱۰٬۶۴۲ نفر جمعیت دارد. (سرشماری سال ۲۰۰۲).
پایتخت منطقه یاکوتیا یعنی یاکوتسک بیش از ۲۸۰ هزار نفر جمعیت دارد و سردترین شهر مهم دنیاست. در اینجا در فصل زمستان متوسط دمای هوا به منفی ۴۰ درجه سلسیوس می رسد و از آن جایی که خاک آن در تمام مدت سال یخ زده خانه ها باید بر روی سکوها ساخته شوند.
یاکوتسک منطقه ای دورافتاده است و ۶ منطقه ی زمانی با مسکو فاصله دارد. تا همین دو قرن پیش مسافرت بین این دو شهر سه ماه طول می کشید! امروز در این شهر دو فرودگاه برپا شده که پروازهای منظم و مستقیمی از شهرهای مهم روسیه دارد اما پروازها اغلب به خاطر مه غلیظ یا تاخیر دارند و یا کنسل می شوند به همین خاطر بیشتر مسافران در فاصله ی ۲ هزار کیلومتری این شهر و در جاده ی استخوان سرگردان می شوند، جاده ای که بیشتر کارگران در جریان ساخت آن از بین رفتند. بعد از لغو پروازها برای رسیدن به این شهر گزینه ی دیگر هم دارید: به اتوبان بی کیفیت 🙁 لنا بروید که روزگاری لقب بدترین جاده ی دنیا را داشت.
آخرین مرحله ی سفر، گذشتن از عرض رودخانه ی لنا است که از آن جایی که در تابستان ها رودخانه یخ زده نیست باید از قایق استفاده کنید اما در فصل زمستان یخ روی سطح رودخانه آنقدر ضخامت دارد که به راحتی می توان بر روی آن رانندگی کرد. جالبه که در ماه های دیگر سال که رودخانه کمی یخ زده نمی توان از قایق و ماشین برای گذر از رودخانه استفاده کرد برای همین هیچ راهی برای عبور از رودخانه وجود ندارد. شاید بگویید پس چرا مردم در یک همچین جایی زندگی می کنند 😛 ! به خاطر الماس، نقره، طلا، گاز طبیعی و مواد معدنی باارزش دیگر! این منطقه به طرز فوق العاده ای در منابع طبیعی غنی است به طوری که ۹۹ درصد از کل الماس های روسیه و بیش از ۲۰ درصد از کل الماس های دنیا در یاکوتیا پیدا می شود.
این شهر در ابتدا به عنوان یک پایگاه کوچک نظامی در سال ۱۶۳۲ تاسیس شد و مثل بسیاری از شهر های سیبری تبعیدگاه زندانیان سیاسی بود اما در دهه ۱۸۸۰ بعد از کشف منابع عظیم طلا و مواد معدنی ناگهان به شهر تبدیل شد. در ابتدای قرن بیستم روسیه نیروی کار زیادی داشت که خیلی زود باعث رشد و پیشرفت این شهر شدند.
یاکوتسک در سال ۱۶۳۲ به عنوان یک قلعه برای نیروهای قزاق برپا شد و رشدی نداشت تا اینکه در دهه‌های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ معادن طلا و دیگر ذخایر کانی در آن منطقه یافت شد. صنعتی‌سازی دوران استالین و برپایی اردوگاه‌های کار اجباری در آن دوره، باعث رشد این شهر نیز شد. یکی از بزرگ‌ترین آرایه‌های آشکارساز پرتو کیهانی در جهان در این شهر قرار دارد.
علی رغم زمستان های یخبندان، تابستان ها به طرز شگفت آوری گرم است و دمای هوا به محدوده ی بالای ۲۰ درجه و حتی گاهی بالای ۳۰ درجه سانتی گراد می رسد. در طول تابستان های کوتاه این شهر هوا مرطوب می شود و حتی در گوشه و کنار شهر پشه هم پیدا می شود.
بعضی از کارشناسان زندگی در این شهر را برای انسان خطرناک می دانند اما بعضی دیگر می گویند افراد بعد از مدتی به شرایط آب و هوایی آن عادت می کنند. این شهر حتی قبل از کشف فلزات ارزشمند به مدت هزاران سال مسکونی بوده و مردم بومی یاکوتس از قرن ۱۳ و ۱۴ در این منطقه زندگی می کنند و اتفاقا سازگاری زیادی هم با این شرایط آب و هوایی پیدا کرده اند. یک مسافر قرن نوزدهمی بریتانیایی که در مسیر رسیدن به سیبری توقف کوتاهی در این شهر انجام داد می گفت افرادی را با لباس های آستین کوتاه در فضای باز دیده که چنان می گفتند و می خندیدند انگار که در هوای بهاری ایستاده اند!
تصاویر بیشتری از یاکوتسک شهر یخی
